મુંબઈની લોકલમાં
કેવી ભીડ!
ને છતાંય કોઈને ન એની પીડ!
એક ધ્યેય: વ્હેલું પ્હોંચી જાવું ઘેર.
શિકારમાં સવારથી જ નીકળેલ
(વિશાળ આ અરણ્ય જેવું શ્હેર)
નાનું મોટું મ્હેનતે મળેલ
તે લઈ ગુફા મહીં ગરી જવું
જીવતા પુગ્યા: ખુદાની મ્હેર!
ખભેખભા ટિચાય
સુવાળું અંગ અંગથી દબાય!
કોઈનો ય સ્પર્શ
રે જગાડતો ન રોમહર્ષ!
કોઈ મૂક, કોઈ ગાય,
અચૂક તે છતાં બધાનું ધ્યાન કે
મુકામ ના પસાર થઈ જાય!
રોજની જ દોડધામ
દોડતા જવું શિકાર શોધવા
દોડવું ગુફા મહીં ગરી જવા
(સંસ્કૃતિ? વિકાસ......... !)
એના એ જ રામ!
(સંસ્કૃતિ ૧૯૫૯)
-જયંત પાઠક
|